Phayanchana วรรณรูป (Concrete Poetry) หรือบางครั้งเรียกว่า บทกวีภาพ คือรูปแบบที่ผสมผสานงานทัศนศิลป์ (ภาพ) เข้ากับวรรณศิลป์ (ภาษา) ที่สื่อสารความหมายจากทั้งภาพและความหมายจากตัวหนังสือไปพร้อมๆ กัน โดยส่วนใหญ่จะเป็นการประกอบกันของตัวหนังสือจนกลายเป็นภาพที่ให้ความหมายที่เชื่อมโยงกับตัวหนังสือ หรือเกิดเป็นความหมายใหม่ขึ้นมา รูปแบบของวรรณรูปที่คนไทยเรารู้จักกันดีก็คือ ผลงาน ‘อย่าเห็นแก่ตัว’ (2518) ที่เป็นตัวอักษรไทยประกอบขึ้นเป็นรูปพระพุทธรูปปางสมาธิ ซึ่งเป็นผลงานของศิลปินวรรณรูปชาวไทยผู้มีนามปากกาว่า ‘ทยาลุ’ หรือในชื่อจริงว่า เจริญ กุลสุวรรณ หรือที่พบเห็นในผลงานบทกวีรูปธรรมของ จ่าง แซ่ตั้ง สติกเกอร์ ‘อย่าเห็นแก่ตัว’ เป็นการเปิดโลกศิลปะและเป็นจุดเริ่มต้นแรงบันดาลใจ ที่ได้รับการจดจำและสานต่อเรื่องราวในเวลาต่อมา ‘คำที่เกิดจากรูป หรือ รูปที่เกิดจากคำ’ ครั้งนี้เป็นการต่อยอดจากโปรเจกต์แรกคือ พยัญชนะไทย 44 ตัว ที่เพิ่มเติมก็คือ สระ และวรรณยุกต์จากตัวอักษรต่างๆ ประกอบขึ้นกลายเป็น ‘พยางค์’ หรือ ‘คำ’ การผสมผสานที่เข้ากันได้อย่างประณีต รวมทั้งการจัดช่องไฟระหว่างตัวอักษรให้เกิดความสวยงาม และแสดงรูปทรงต่างๆ เช่น รูปทรงเรขาคณิต รูปทรงอิสระ และรูปทรงธรรมชาติ หรือรูปทรงวัตถุ ให้สัมพันธ์กัน แต่เมื่อเข้าไปมองใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่านั่นเป็นภาพที่ประกอบขึ้นจากตัวอักษร การนำคำมาสร้างให้เกิดเป็นรูปภาพ ซึ่งต้องอาศัยความคิดสร้างสรรค์ทางภาษาไทย ผนวกกับความสามารถทางการออกแบบ เพื่อให้ผลงานที่ออกมาสะดุดตา อ่านแล้วรู้สึกประทับใจ มีคุณค่า แสดงถึงวัฒนธรรมอันแข็งแกร่งของชาติ ทำให้กำแพงกั้นระหว่างความต่างของภาษาหายไป คงเหลือเพียงนัยความหมายของภาษา สุนทรียะของงานออกแบบ และความน่าสนใจของรูปอักษร ผลงานวรรณรูปเลือกใช้เทคนิคในการออกแบบที่ต่างกันในแต่ละชุด แบ่งเป็นทั้งหมด 5 ชุด 44 ผลงาน จัดพิมพ์ขึ้นในรูปแบบ โปสการ์ด การ์ดอวยพร โปสเตอร์ และสมุดโน้ต เมือง มิตร ดี ด้านการส่งเสริมวัฒนธรรม ภาษาไทยเป็นวัฒนธรรมที่มีความเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง ซึ่งสามารถบ่งบอกรากเหง้าความเป็นมาของชาติ มีคุณค่าความงามที่สะท้อนให้เห็นวิถีแบบไทยอย่างเด่นชัด อีกทั้งภาษาเปรียบเสมือนเครื่องมือการสื่อสารทางวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง รวมถึงเป็นตัวเชื่อมโยงความสัมพันธ์ จากคนหนึ่งไปสู่คนหนึ่ง เมื่อคนสื่อสารกันจนเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่ดี และเมื่อคนเป็นมิตรกัน ก็จะนำไปสู่สังคมเมืองที่เป็นมิตรดี