(โ)อบอวล กลิ่นที่ไม่เคยจางหาย กลิ่นหอมอบอวลของกะทิและควันเทียนล่องลอย ชวนให้นึกถึงขนมไทยฉบับชาววังที่อยู่คู่กับวิถีชีวิตชาวนางเลิ้งมาอย่างยาวนาน กลิ่นเหล่านี้ถูกนำมาตีความใหม่ผ่านการทดลองประสาทสัมผัสของมนุษย์ในการรับรู้ของกลิ่นที่เชื่อมโยงกับการรับรู้รสชาติของขนมไทยที่มีอยู่ในประสบการณ์ร่วมของทุกคนมาตั้งแต่เด็ก ช่วยให้ผู้เข้าชมได้สัมผัสกับบรรยากาศของการกินขนมไทยโดยไม่ต้องลิ้มลองรสชาติ ตัวงานพาผู้ชมไปสัมผัสประสบการณ์การเดินทางเข้าถึงย่านนางเลิ้ง เล่าผ่านกลิ่นหอมอบอวลและความหนาแน่นที่กระจุกเชื้อเชิญอยู่ตรงกลางนั้น โดยการตัดสิ่งเร้าจากบริบทภายนอกที่ยากต่อการควบคุมเข้าสู่ภายในผลงาน โดยใช้ระยะต่างๆที่มาจากสัดส่วนและการรับรู้ระยะของมนุษย์ ดึงดูดด้วยกลิ่นที่หนาแน่นมากขึ้นด้านใน ผ่านการใช้วัสดุม่านเชือกพลาสติกขวดน้ำรีไซเคิลจาก กลุ่ม plastic bank ของชุมชนนางเลิ้งนำมารีดเป็นเส้นเชือก เพื่อนำไปใช้ประโยชน์อย่างการทำไม้กวาดพลาสติก เส้นเชือก หรือนำกลับวงโคจรรีไซเคิลขวดเช่นเดิม ถึงแม้ว่าขนมไทยจะยังคงได้รับความนิยมในปัจจุบัน แต่วัตถุดิบและวิธีการทำขนมไทยก็เริ่มเปลี่ยนไปตามยุคสมัย ‘ชวนส่งเสริมสานต่อ และสัมผัสเสน่ห์ของย่านนางเลิ้งผ่านกลิ่นหอมที่ไม่เคยจางหาย’